کد مطلب:53819 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:159
من لازم می دانم كه بگویم اینان نباید كسی را به خشم بیاورند و در صدد برآیند كه از خراج دهندگان مالی و چیزی را بگیرند كه برای آنان از پیشینیانشان به یادگار مانده است و مطلوبشان می باشد. كسی حق ندارد وسائل كار و پیشه و لباسهای زمستانی و تابستانی را برای وصول خراج ضبط كند و به فروش برساند یا برای گرفتن درهمی كسی را تازیانه بزند.[1] . در وصول مالیات نباید بیش از حق خدا از كسی چیزی گرفته شود، مامور مالیات باید همواره به راه تقوی و ترس از خدای یكتا باشد و در فرهنگ ما هیچ چیز جز تقوی برتری ندارد. نباید روشی به كار گرفته شود كه فقیر شرمنده و ثروتمند رنجدیده گردد[2] و هر دو دسته از رسیدن به حق خود نومید شوند. فرمان من این است كه ماموران دولت نباید به هنگام پیدایی چیزی را به حساب اطاعت از خدای به جای آورند و در پنهانی خلافت آن عمل كنند. جهان ناپایدار و دارایی آن ارزشی ندارد، اینان نباید برای فریب مردم زاهدانه رفتار نمایند و در پنهان طور دیگر باشند[3] و ترس از خدا را فراموش كنند. وای به حال كسی كه رشوه بگیرد یا از مردم تعارف قبول كند اینها هر قدر كوچك یا بزرگ باشد بر آیین عدل ما كیفر داده خواهد شد.[4] .
خراج گیران باید با مردم مدارا كنند و انصاف به كار برند و در انجام ماموریت خود بردبار و شكیبا باشند.